Great Eastern gemi mühendisliği alanında büyük bir çığır açmış bir gemidir.. 211 m boyunda, 25 m genişliğindeki bu gemi 32.000 ton ağırlığındaydı. Saatte 15 deniz mili hız yapabilen Great Eastern’in motorları 2.600 beygir gücündeydi. 15.000 ton kömür, 6.000 ton yük, 400 personel ve 4.000’den fazla yolcu taşıyabilecek modern okyanus aşırı yolcu gemilerinin ilk örneği sayılan buharlı gemidir.
Isambard Kingdom Brunel ve J. Scott tarafından Eastern Navigation Company için tasarlanmıştır. 1858’de suya indirilmiştir.
İngiliz donanmasına ait Great Eastern’in görevi ise, İngiltere ile Hindistan arasında sefer yapmaktı. Zamanının en büyük gemisi şeklinde ün saldı. Boyutlarının bu kadar büyük olmasının başlıca nedeni, gidiş ve dönüş yolcukluklarında kullanılacak yakıt maddelerinin birlikte taşınması zorunluluğundan ileri geliyordu. Çünkü o dönemde, kömür gereksinimini doğu ülkelerinden karşılama olanağı yoktu.
Bu dev deniz taşıtı kızağa konduğu andan başlayarak, pek çok şanssızlıkla karşılaşmıştır. Tersanede ölümle sonuçlanan sayısız iş kazaları, yapımı üstlenen şirketin iflas etmesi bunlara birer örnektir. Great Eastern’in bu kötü yazgısı daha sonra da sürmüştür. 30 Ocak 1858 tarihinde denize indirilen gemi, bir yıl hareketsiz kalmış sonunda ilk yolculuğuna çıkacağı gün, baş mühendisine inme inmiştir. Yolculuk sırasında da gemide çıkan bir yangın görevlilerden altı kişinin ölümüne yol açmıştır. Bu dev geminin ilk günden başlayan şanssızlığı, hizmet verdiği sürece kazalar, yangınlar, iflaslar gibi büyük zararlara yol açan olaylarla sürüp gitmiştir.
Daha sonraları Great Ship Company’e satılan gemi New York ticaret hattında çalıştırılmaya başladı. Ama geniş ambarlarını tam şekilde doldurulamadığı için devamlı zararına seferler yaptı. 1864’de SteamShip Company’ye satıldı ve kablo döşeme gemisi olarak kullanıldı. Avrupa ve Amerika’yı birbirine bağlayan denizaltı telgraf kablolarının döşenmesi sırasında 3.400 km uzunluğunda ve 4.500 ton ağırlığındaki kabloları taşıyacak başka bir araç bulunmadığı için Great Eastern’den yararlanılmıştır. 1866-1874 yıllarına rastlayan bu dönem geminin en sakin ve başarılı günleri olmuştur. Bir ara kablo döşeme işine ara vererek ABD’li ziyaretçileri 2.Paris Dünya Sergisi’ne götürmek üzere, Liverpool’dan New York’a gönderildi. Bu yolculuğa katılan Jules Verne Yüzen Şehir adlı romanında bu gemiyi anlattı.
Bu büyük transatlantik oniki yıl süren uzun bir işsizlik döneminden sonra 1889 yılında hurdaya çıkarılmış ve bir yıkıcıya satılmıştır. Ancak parçalama işlemi, elde edilecek hurdanın gelirinden çok yüksek olduğu için yıkıcı da bu işten zarar etmiştir

.